Erf... Erfenis... Whatever.

 En so is daar nog een van Groot Giel se kitare weg. 

Maar hierdie een moes ons huisie by die see gekoop het. En nou het dit skaars meer as een maand se huur ingebring. Want Giel het nie klaargekry met die ding nie, sien.

Die storie loop so, Giel en sy vriend Flip het albei kitare versamel. En daar was 'n tweeling kitare van die jaar toet wat hulle toe aanskaf - een elk. Maar daar was baie werk nodig, want die twee het erg skade gely waar hulle gestoor was. Giel het besluit om sy tyd te vat en dit REG te doen. Hy het net nie geweet hy wil meer tyd vat as wat hy gehad het nie. En nie my woord of Flip se woord is genoeg om 'n kitaar te verkoop op blo nie. Net wat jy kan bewys. Daar gaan die kitaar vir presies 8% van sy waarde. 

Dit was 'n seer een. 

Daar is hy - binnegoed in die kas gebêre, en nou by sy nuwe eienaar. 

Maar die hoop beskaam nie - vroeër die jaar is my eertydse buurman en vriend ook weg. Dit het hard geslaan - en ek het besef dat tyd kosbaar is en ons dink altyd ons het baie oor - maar wie weet?? Daardie aand, 'n hele paar hanepote sterk, vertel ek vir almal wat wil luister dat ek, voor hierdie jaar verby is, 'n plek gaan koop. My eie plek, sodat Gielie ook 'n erfenis het. En môre wat môre is gaan ek bietjie kyk na 'n paar opsies. Ek sal kom rapporteer.

Maar ek weet nie mooi hoe nie - sal maar moet kyk. Die pryse is mal sedert die kitaar 'n plek kon bekostig. Ek kan maar net voortgaan in optimisme, want aan die ander kant hel ek in die donkerte in. En dis nie 'n mooi plek nie...

My Pa sou vandag 80 jaar oud gewees het. Maar hy het lankal heengegaan, al 10 jaar terug, selfs nog voor hy 70 gesien het. Ai. Vandag dink ek so aan tyd en almal wat te vroeg heen is. Happy happy Pa. 

Vriendin Trien was deur 'n afgryslike ding hierdie jaar - 'n enorme gewas is uitgesny, sommer saam met 'n spul binnegoed ook. Sy is gelukkig daardeur en gesond. Maar vriendin Mart word toe wraggies ook gediagnoseer en sy baklei hard. Ek hoop sy wen hom... 

Mag elkeen van ons ons tyd waardeer. En tyd maak vir ons mense vir wie ons lief is.

"Your time is your life. That is why the greatest gift you can give someone is your time." (Rich Warren)

Verkeerde kant van 50. Maar by die see.

 Mense. 

Daar is dit 'n volle dertien jaar later. Dertien jaar!!!

Gryser. Dikker. Ongeduldiger. 

Hier volg 'n vinnige opsomming van die tussenin-tyd:

* Gielie is 'n tiener. Die dierbaarste tiener seker in die geskiedenis. Myne. So trots op hom!

* Grootgiel is nie meer met ons nie - Delta was 'n bliksem. 

* Soveel van my mense is weg - mense wat deel was van my.  

* Vriendin Levinia trou met Driek. Mens vergeet hy was meer onlangs eers deel van die bende. Wat 'n gawe man. 'n Man van inbors.

* Die huis wat uitmekaar geval het waaroor ek so gemoedsbekakking in die vorige jeremiade gehad het, val seker steeds uitmekaar. Ek is net nie meer daar om dit te beleef nie. Ek het my kind en my ma gepak en afgesit kus toe. Beter weer vir die oneindige gloede. Jy sien, nie meer net op pad middeljare toe nie, waarskynlik nou met 'n gejuig gearriveer!

O, ons was toe op die trein. Op daardie Vadersdag. Ek wou vir ons 25e herdenking weer, maar die trein het intussen afgetree. Sug. En daar was nie 'n 26e nie...

Ek mis baie dinge van my vorige lewe - die kere wanneer ons hoed-en-handsak en make-up aansit vir ons kermisse. Ons vasvra-aande by sus Meraai of een van die gemeenskapsale. Die gaan-maak-vinnig-'n-draai by familie en vriende. Enige iets wat in die aand gebeur - want ek werk nou tot in die nanagte. 

Maar ek gaan steeds nie terug nie. Hier gaan dit ook lekker!

Ek het die konsertina afgestof en speel nou in die beste boereband. Wanneer die donkielong nie hyg nie, sing ek saam met die Briels-tribute band. Ons tree op al langs die Tuinroete. As jy graag bietjie wil skoffel, kom kyk een van ons konserte. Ons dra swart soos die Grafsteensangers. Baie fênsie!

Hierdie uit-die-bloute geskribbel gebeur oor 'n skokkende affêre wat ons onlangs geruk het en my laat dink het aan die laaaang-terug voorspelling van vriendin Levinia. Op haar geskribbel. Want sy hou van pasteie en weet dinge. En al daai tyd gelede het sy geweet wat SAPS en die FBI nou weet. Kon net nie bewys nie. En uit daardie walging spruit hopelik 'n nuwe lewe in skribbels om ons lewens neer te lê in die ruimte. Al lees niemand behalwe onsself dit nie.

Ter afsluiting iets giggel wat ek vanoggend raakgelees het. 

Tot volgende keer!